Παρασκευή και 13 τότε, Τρίτη και 13 σήμερα. Σημάδια... Πέρασαν ωστόσο 9 χρόνια. Ας χαμηλώσουμε το βλέμμα, ας φυλακίσουμε τη σκέψη και ας γυρίσει ο λογισμός σ' εκείνη την αποφράδα μέρα. Τότε που η βάσκανος μοίρα προσυπέγραψε μία από τις πιο θλιβερές σελίδες της.
Λένε ότι οι καλοί "φεύγουν' νέοι. Μα ο Παναγιώτης Μπαχράμης δεν ήταν απλά καλός. Ήταν ένα παιδί με καρδιά από ατόφιο χρυσάφι κι ένας ποδοσφαιριστής με σπάνια χαρίσματα. Έφυγε αναπάντεχα και επώδυνα, τη μέρα και τη στιγμή που προφανώς είχε μισοκλείσει τα μάτια ο Θεός.
Ένα δάκρυ δεν είναι αρκετό, δύο δεν φτάνουν. Μία αναφορά στη μνήμη του Παναγιώτη, δεν αρκεί. Μία απλή σκέψη δεν ταιριάζει. Το ερμητικό κλείσιμο της μορφής του στις καρδιές μας για πάντα, είναι αυτό που αρμόζει σ' ένα από τα καλύτερα πλέον παιδιά της "επουράνιας" ΑΕΛ!
Λένε ότι οι καλοί "φεύγουν' νέοι. Μα ο Παναγιώτης Μπαχράμης δεν ήταν απλά καλός. Ήταν ένα παιδί με καρδιά από ατόφιο χρυσάφι κι ένας ποδοσφαιριστής με σπάνια χαρίσματα. Έφυγε αναπάντεχα και επώδυνα, τη μέρα και τη στιγμή που προφανώς είχε μισοκλείσει τα μάτια ο Θεός.
Ένα δάκρυ δεν είναι αρκετό, δύο δεν φτάνουν. Μία αναφορά στη μνήμη του Παναγιώτη, δεν αρκεί. Μία απλή σκέψη δεν ταιριάζει. Το ερμητικό κλείσιμο της μορφής του στις καρδιές μας για πάντα, είναι αυτό που αρμόζει σ' ένα από τα καλύτερα πλέον παιδιά της "επουράνιας" ΑΕΛ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου