Μία μεγάλη έκπληξη με περίμενε σήμερα το πρωί στο σπίτι μου στην Βουλιαγμένη, λίγο πριν ξεκινήσω για τον Βόλο, όταν οι άνθρωποι που με αγαπούν και είναι μαζί μου κάθε μέρα με περίμεναν με αυτή την πολύ όμορφη τούρτα για να μοιραστούν μαζί μου την ημέρα που έκλεισα 71 χρόνια μιας πολύ γεμάτης ζωής.
Μια ζωή που ξεκίνησε στο πιο υποβαθμισμένο τότε, εκτός σχεδίου προάστιο της Αθήνας, την αριστερή Πετρούπολη των εκτοπισμένων του εμφυλίου πολέμου που μόλις είχαν αρχίσει να επιστρέφουν από τα ξερονήσια της εξορίας που τους έστειλαν «οι νικητές» μέχρι την Βουλιαγμένη της μπουρζουαζίας.
Μια ζωή γεμάτη λύπες, χαρές, αλλά πάντοτε με ελπίδα και αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο, όπως έχουν μάθει να ζουν οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι που μεγάλωσαν σε φτωχά σπίτια με την ξυλόσομπα και την σκάφη, αλλά γεμάτα αγάπη και προσπάθεια για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και να προσφέρουν στους δικούς τους ανθρώπους και αν μπορούν και στην κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου