Ένα Αλκαζάρ που μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω με την παρουσία του κόσμου να είναι αρκετά έντονη και τον παλμό στις εξέδρες να θυμίζει κάτι από την αίγλη του παρελθόντος.
Πάμε ωστόσο στο διά ταύτα. Αυτό που ζήσαμε στο Αλκαζάρ το Σάββατο (19/11) είναι ο ορισμός του 12ου παίκτη!
Και εξηγούμαστε: Πιστεύουμε πως χωρίς την παρουσία του κόσμου σήμερα στο Αλκαζάρ όλα μπορούσαν να ήταν τελείως διαφορετικά. Έχετε την εντύπωση πως αυτοί οι ποδοσφαιριστές παίζοντας με άδειες εξέδρες θα είχαν τα ψυχικά αποθέματα να κρατήσουν με νύχια και με δόντια το τρίποντο; Η απάντηση μας είναι όχι.
Μπαίνοντας λοιπόν στην ψυχολογία του ποδοσφαιριστή αντιλαμβανόμαστε πως όταν αυτός γνωρίζει, βλέπει και ακούει για ποιόν φίλαθλο κόσμο - λαό αγωνίζεται όλα είναι τελείως διαφορετικά. Από τον τρόπο παιχνιδιού μιας ομάδας μέχρι το παραμικρό τρέξιμο για οποιαδήποτε «χαμένη μπαλιά».
Θα αναφερθούμε όμως και σε μια συγκεκριμένη φάση: Τι σας κάνει να πιστεύετε πως σε ένα άδειο Αλκαζάρ ο βοηθός θα δίσταζε να σηκώσει ξανά το σημαιάκι του για οφσάιντ, όπως στο πρώτο γκολ του Πεντρόσο; Εκφράζουμε μια απλή απορία, πιστεύοντας πως ο βοηθός όπως και ο εκάστοτε βοηθός όταν βλέπει με τι έχει να κάνει σε ένα γήπεδο όλα είναι αλλιώς.
Περίπου 6.000 οπαδοί της «βασίλισσας του κάμπου» έδωσαν το παρών σήμερα στο Αλκαζάρ. Έχουμε δει και περισσότερους στο παρελθόν; Σαφώς ναι, αλλά ας αναρωτηθούμε λίγο.
Πόσες και ποιες ομάδες αγωνίζονται στην Super League 2, μπροστά σε 6.000 κόσμο; Η ίδια ερώτηση αφορά και ορισμένες ομάδες της Super League 1.
Ραντεβού στον επόμενο εντός έδρας αγώνα όπως μόνο εμείς ξέρουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου