* Του Ιωάννη Νταβέλη
Φυσικά υπάρχουν πάντα οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που κρατούν την πυξίδα και έχουν την υποχρέωση να παραδώσουν στους επιγόνους οτιδήποτε μπορεί να παραμείνει υγιές.
Σε αυτή την γενικότερη προσηπτική κατάσταση δεν θα μπορούσε να απουσιάσει το ποδόσφαιρο, το λαοφιλέστερο άθλημα, ένα άθλημα που πριν 6 αιώνες παιζόταν παράλληλα και στον πολιτισμό του Γιουκατάν και στις μεσαιωνικές Ιταλικές πόλεις. Ήταν η άλλη εκδοχή της αρσενικής αποσυμπίεσης και της ευγενούς άμιλλας, με την αποφυγή του πραγματικού πολέμου.
Δυστυχώς το όλο σκηνικό της κατηγορίας στην οποία αγωνίζεται η εμβληματική ομάδα της Λάρισας, είναι ένα σκηνικό στο οποίο υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις στις οποίες η ευγενής άμιλλα, ή ισότιμη αντιμετώπιση και το ευ αγωνίζεσθαι δεν προάγεται.
Οι κίνδυνοι δεν αφορούν μόνο την ΑΕΛ η οποία πιθανώς θα συνεχίσει να αντιμετωπίζεται ανισοτίμως. Οι κίνδυνοι αφορούν όλο το Ελληνικό ποδόσφαιρο το οποίο εξελισσόμενο ως υποπροϊόν θα δημιουργήσει οριστικά και μόνιμα κερκίδες χωρίς θεατές, λόγω αποστροφής προς τα τεκταινόμενα.
Έχουμε την υποχρέωση οι επικεφαλής της ομάδος, το Λαρισαϊκόν κοινόν και οι απανταχού φίλαθλοι μας να γνωρίζουμε τα εξής:
1. Σίγουρα αν υπήρχε βραβείο για το ευ αγωνίζεσθαι η ΑΕΛ θα το έπαιρνε και πέρσι και φέτος.
2. Η ελευθερία και η αυτονομία εμπεριέχει παρενέργειες στα μαθηματικά.
3. Το φίλαθλο κοινό υπερήφανο για αυτά που εκπροσωπεί η συγκεκριμένη ομάδα δηλαδή την βαριά ιστορικότητα και αξιοπρέπεια να σταθεί δίπλα στο πλευρό της ομάδας δίνοντας βροντερό παρόν σε όλους του αγώνες μέχρι και την τελευταία αγωνιστική των play off που θα κριθούν όλα.
4. Το Θεσσαλικό – μετέπειτα Φαρσαλινό – ιππικό όπως στο Γρανικό, στην Ισσό και στα Γαυγάμηλα έδωσε την νίκη στον Αλέξανδρο και σε ρομβοειδή διάταξη 1800 ιππείς, συνεισέφεραν στην κατατρόπωση των Περσών και στην εμπέδωση του Ελληνιστικού, βυζαντινού κόσμου και της ύπαρξης μας ως Ελληνορωμιών σήμερα, θα δώσει φτερά στα πόδια των επιγόνων με το Θεσσαλικό άλογο στο στήθος.
5. Οι Λαρισαίοι φίλαθλοι μοναδικοί στην Ελλάδα πάντα διαπνεόμενοι από το αίσθημα κατά της αδικίας και γνωστοί για τους αγώνες του το 1964, το 1973 και το 1988 (μια πόλη, μια ομάδα ) να είναι σίγουροι για το εξής: Η ομάδα μας υπό την καθοδήγηση του Παύλου Δερμιτζάκη θα δώσει τον υπερπάντων αγώνα ως το τέλος μαχόμενη με αξιοπρέπεια ενάντια στο κατεστημένο.
Εύχομαι η κοπιώδης προσπάθεια που λόγω υπέρμετρου stress, επέφερε και παρενέργειες σε θέματα υγείας στην πυρηνική μου οικογένεια, να στεφθεί από επιτυχία και να κατακτήσουμε την πολυπόθητη άνοδο. Επειδή όμως πάντα στην ζωή οι εναλλακτικές είναι δύο, υπάρχουν περιπτώσεις που ο ηττημένος μπορεί να τιμηθεί περισσότερο από τον νικητή και ο απόηχος της ένδοξης πτώσης να δημιουργήσει απόηχο μύθου σε όλη την επικράτεια.
6. Η κοσμοπλημμύρα και η κακοποίηση της ΑΕΛ επί μια διετία, έχω την διαίσθηση ότι θωράκισαν τον ντόπιο πληθυσμό, τον ένωσαν και του δημιουργούν αισθήματα οραματικά για το μέλλον.
7. Ζήτω το Θεσσαλικό ιππικό του Αλεξάνδρου, απαξιούμε το Θεσσαλικό ιππικό των Αλευάδων διότι μήδισε.
Ζήτω η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΡΙΣΑΣ=ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.
* Ο Αντιπρόεδρος (ένας από τους χιλιάδες οπαδούς της ιστορικής ομάδος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου