Στο γήπεδο που για να χτιστεί πέρασε από χίλια κύματα. Πάμε όμως να δούμε αναλυτικά όλη την διαδικασία για να πραγματοποιηθεί το όνειρο όλων των οπαδών της ΑΕΛ και που περίπου 10 χρόνια μετά την κατασκευή του καταλήγει στον Απόλλων Λάρισας ή για να είμαστε ακριβείς, παραχωρείται στην ομάδα της Φιλιππούπολης.
Από τον Οκτώβριο του 2005, όταν ο ισχυρός άνδρας της Λάρισας, Κώστας Πηλαδάκης ανακοίνωσε την πρόθεσή του για τη δημιουργία του νέου σπιτιού των "βυσσινί" ως τις ημέρες μας, που το όνειρο είναι πραγματικότητα!
Το παλιό "Αλκαζάρ"
Ένα από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισε η διοίκηση Πηλαδάκη στην ΑΕΛ ήταν αυτό του γηπέδου. Το ιστορικό "Αλκαζάρ" αποτελούσε έδρα της Λάρισας από την ίδρυσή της το 1964 αλλά πλέον δεν μπορούσε να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες της ομάδας, λόγω της παλαιότητάς του. Η πρώτη επιλογή του Πηλαδάκη ήταν να προχωρήσει στην ανακατασκευή του "Αλκαζάρ", όμως υπήρξαν δύο εμπόδια. Αφενός, η ομάδα θα έπρεπε να. ξενιτευτεί για περίπου ενάμιση χρόνο και να αγωνίζεται στο Βόλο και αφετέρου ελλόχευε ο κίνδυνος -επειδή πρόκειται για κατοικημένη περιοχή- τα έργα να καθυστερήσουν σημαντικά αν κάποιοι προσέφευγαν στα αρμόδια όργανα για να τα μπλοκάρουν.
Μετά από αυτό, ο μεγαλομέτοχος της θεσσαλικής ΠΑΕ πήρε τη μεγάλη απόφαση για δημιουργία σύγχρονου γηπέδου, την οποία ανακοίνωσε τον Οκτώβριο του 2005 και αφού πρώτα ενημέρωσε τον (Λαρισαίο) υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργο Σουφλιά και τον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Ορφανό.
Γιατί στη Νεάπολη
Το σχέδιο είχε αρχίσει να υλοποιείται. Ως τοποθεσία επιλέχθηκε η περιοχή του Πυρήνα Β' στη Νεάπολη. Το μεγάλο της πλεονέκτημα ήταν ότι επρόκειτο για χώρο που ήταν χαρακτηρισμένος για αθλητικές δράσεις, άρα δεν ήταν αναγκαίο να γίνουν μεγάλες τροποποιήσεις στο ρυμοτομικό σχέδιο.
Στη συνέχεια, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Στις 24 Αυγούστου 2007 ο Σουφλιάς αφού πήρε στα χέρια το φάκελο της θεσσαλικής ΠΑΕ με τις μελέτες και όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, υπέγραψε την έγκριση ρυμοτομικού σχεδίου της δημοτικής αρχής καθορίζοντας -με τον τρόπο αυτό- τους όρους δόμησης.
Καθυστέρηση
Κάπου εκεί έκανε την εμφάνισή της η ελληνική γραφειοκρατία! Οι εξελίξεις δεν προχωρούσαν αφού απαιτούνταν η παραχώρηση της έκτασης από το δήμο Λαρισαίων στη ΓΓΑ και από αυτήν στην Ερασιτεχνική ΑΕΛ. Το σχετικό νομοσχέδιο είχε "κολλήσει" για πολλούς μήνες, γεγονός που προκαλούσε ανησυχία, προβληματισμό και δυσαρέσκεια όχι μόνο στη διοίκηση της ΑΕΛ αλλά και στον κόσμο της που περίμενε πώς και πώς την έναρξη των εργασιών.
Το καλοκαίρι του 2008, οι οπαδοί της ομάδας ανέλαβαν δράση και πίεσαν και αυτοί με το δικό τους τρόπο. Οι οργανωμένοι φίλοι της ΑΕΛ "Monsters" προχώρησαν σε μία σειρά από ενέργειες (καταλήψεις γραφείων βουλευτών, συλλογές υπογραφών κ.α.) με αποκορύφωμα το μεγάλο συλλαλητήριο του Ιουνίου του 2008 και διαμαρτυρήθηκαν για την καθυστέρηση.
Ξεμπλόκαρε!
Τα καλά νέα δεν άργησαν να έρθουν. Περίπου ένα μήνα πιο μετά, το υπουργείο Πολιτισμού, μετά από συνεννόηση με το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, έφερε την τροπολογία της παραχώρησης της έκτασης στη Βουλή, η οποία στις 24 Ιουλίου ψηφίστηκε.
Μετά από αυτό, το θέμα άρχισε να. τρέχει. Στις 24 Οκτωβρίου ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης και ο πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΛ, Ηλίας Φασούλας υπέγραψαν τη σύμβαση παραχώρησης της έκτασης από τη ΓΓΑ στο σύλλογο της Λάρισας. Στις 15 Δεκεμβρίου έγινε η υπογραφή της σύμβασης μεταξύ της ΠΑΕ και της Ερασιτεχνικής. Η έκταση παραχωρήθηκε για 49 χρόνια στην εταιρεία "Nέο Γήπεδο AEΛ AE". Επόμενος "σταθμός" η 4η Φεβρουαρίου 2009 οπότε από τη ΓΓΑ ανακοινώθηκε η σύμβαση εκχώρησης για την κατασκευή του γηπέδου.
Η έναρξη των εργασιών
Πλέον, το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Στις 23 Ιουνίου άρχισαν οι χωματουργικές εργασίες σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και με συναυλία του Φίλιππου Πλιάτσικα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, συγκεκριμένα στις 10 Αυγούστου, εκδόθηκε η οικοδομική άδεια και άρχισαν τα έργα. Το χρονοδιάγραμμα τηρήθηκε απολύτως και το γήπεδο παραδόθηκε μετά από 15 μήνες.
Το κόστος του γηπέδου, το οποίο έχει συμπεριληφθεί και στο φάκελο των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, υπολογίζεται στα 42 εκατομμύρια ευρώ, που βρέθηκαν από κεφάλια του Πηλαδάκη και δάνειο της τράπεζας Marfin.
Καταλήγοντας θέλουμε να πούμε το εξής: Το γήπεδο μπορεί να είναι ιδιοκτησίας του κ. Πηλαδάκη ωστόσο ας μην ξεχνάει και ο ίδιος και οι συνεργάτες του ότι χτίστηκε μετά από πολλές προσπάθειες όλων των φίλων και οπαδών της ΑΕΛ με μόνο σκοπό να είναι η έδρα της ΑΕΛ! Αργά ή γρήγορα ευελπιστούμε να επιστρέψει η ιστορική μας ομάδα στο γήπεδο που χτίστηκε για αυτήν και φέρει το όνομα της.
Όσο για τον Απόλλων Λάρισας, εννοείται πως το να αγωνίζεται σε τέτοιο γήπεδο του δίνει κύρος και ανεβάζει το επίπεδο της κατηγορίας οι ευθύνες είναι άλλων που το παρέδωσαν στην ομάδα που βρήκε ευκαιρία και μπήκε «σφήνα».
Το γήπεδο όμως δημιουργήθηκε για την ΑΕΛ και στο μέλλον θα ανήκει στην ΑΕΛ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου