Στην απέναντι γραμμή ήταν ο Βαγγέλης Πλεξίδας, ο οποίος χωρίς πολλές κουβέντες μου ζήτησε να είμαι παρόν σε μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της οικογένειάς του.
Μου ζήτησε να είμαι παρών στον γάμο της μικρής του κόρης της Νάνσυς με ένα νεαρό παιδί που το γνωρίζω από την Αθήνα τον αρχηγό των Τρικάλων Νιάρο.
Η αυθόρμητη απάντηση μου ήταν ότι θα είμαι παρών, γιατί αγαπώ πάρα πολύ και τις δύο κόρες του, αλλά και εκτιμώ και πάρα πολύ την εξαιρετική σύζυγο του Εύα.
Ο γάμος έγινε λίγα μέτρα από το σπίτι μου στον Ορνό στην Μύκονο και ήταν ένας καταπληκτικός γάμος με δύο ευτυχισμένα παιδιά που ξεκινάνε τώρα την ζωή τους και τρισευτυχισμένους γονείς.
Η μόνη επιφύλαξη που είχα ήταν μήπως στον γάμο συναντήσω κάποιον από αυτούς του κατοστάρικου που μόλις τους βλέπω στην Λάρισα θέλω να κάνω εμετό, αλλά είχα την διαβεβαίωση ότι κανείς από αυτούς δεν ήταν καλεσμένος.
Θέλω να ευχηθώ στα ευτυχισμένα αυτά παιδιά και στους τρισευτυχισμένους γονείς τους (δεν υπάρχει πιο ευτυχισμένη στιγμή από το να πηγαίνουν τα παιδιά τους στην εκκλησία για να παντρευτούν) να είναι πάντοτε με το γέλιο στο στόμα και ειδικά στον Βαγγέλη και στην Εύα να γεράσουν με δισέγγονα.
Όσο για κάποιους που στενοχωρήθηκαν για αυτή την απρόοπτη, αλλά ευτυχισμένη εξέλιξη, θέλω να τους πω ότι στις τέσσερις ώρες που μείναμε με τον Βαγγέλη μαζί, συζητήσαμε για όλους και για όλα και αν άκουγαν το περιεχόμενο της συζήτησης για τον καθένα από αυτούς, θα έμεναν για πολύ καιρό άυπνοι.
Υ.Γ. Δεν θα έκανα αυτή την τελευταία παρατήρηση εάν δεν με πληροφορούσαν ότι με το αρρωστημένο μυαλό τους και μέσα στην γενικότερη δυστυχία τους προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν αυτές τις ανθρώπινες στιγμές, νομίζοντας ότι κάτι κάνουν.
Δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν «πεθάνει» και ότι τελείωσαν οι χορηγίες.
Άλλος άνθρωπος είναι ο αποτυχημένος και πεινασμένος λόγω της τεμπελιάς του και άλλος άνθρωπος ο επιτυχημένος και χορτασμένος από την δουλειά του και τον κόπο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου